En

Ideological debates have lost all meaning, politics is a huge commodity market, democracy as pretext, and laws exist to perpetuate power and the immense corruption that accompanies it. The main confusion is to believe that commodities are objects for achieving a high quality of life.

The hierarchy of power through a fragmented mechanism leaves all supervision of the production of goods to a minimum number of people, under the pretext of their extremely diverse backgrounds due to heredity. In addition, these people require relief from all the usual tasks because of the high level of hierarchy they hold, while living their lives in a specially protected regime.

We live in a perpetual dialectical conflict. On the one hand the thirst for material goods and on the other hand the impact that this thirst brings about. On one hand, the profit and the pain and plagues in return for this profit. On the one hand the perspective of power and on the other the perspective of overcoming all kinds of bonds that limit conflict with all forms of oppression.

In late capitalism, after the imposition of the computer in every aspect of life and collection of personal data, potentially not only profit is produced, but also surplus value. The internet and social media giants, as well as all kinds of organizations that exploit these services for profit, should pay an income to all unsuspecting ‘workers in absentia’, for the intangible labor they produce disconnected from the individual productivity of the ‘workers’.

Gr

Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις έχουν χάσει κάθε νόημα, η πολιτική είναι μία απέραντη αγορά αγαθών, η δημοκρατία ένα πρόσχημα και οι νόμοι υπάρχουν για να διαιωνίζουν την εξουσία και την απέραντη διαφθορά που τη συνοδεύουν. Η βασικότερη σύγχυση είναι να πιστεύουμε ότι τα υλικά αγαθά είναι αντικείμενα επίτευξης υψηλής ποιότητας ζωής.

Η ιεράρχηση της εξουσίας μέσα από ένα κατακερματισμένο μηχανισμό, αφήνει το σύνολο της εποπτείας της παραγωγής των αγαθών σε ένα ελάχιστο αριθμό ανθρώπων, με πρόσχημα τις εξαιρετικά διαφορετικές καταβολές που έχουν, λόγω κληρονομικότητας. Επιπρόσθετα αυτοί οι άνθρωποι, απαιτούν απαλλαγή από όλες τις συνηθισμένες εργασίες, λόγω του υψηλού επιπέδου ιεραρχίας που κατέχουν, διάγοντας παράλληλα το βίο τους σε ένα ειδικά προστατευμένο καθεστώς.

Ζούμε σε μια αέναη διαλεκτική διαμάχη. Από την μία η δίψα για τα υλικά αγαθά και από την άλλη το αντίκτυπο που επιφέρει αυτή η δίψα. Από την μία το κέρδος και από την άλλη ο πόνος και οι πληγές ως αντίτιμο αυτού του κέρδους. Από την μία η προοπτική της εξουσίας και από την άλλη η προοπτική του ξεπεράσματος των κάθε είδους δεσμών που περιορίζουν τη σύγκρουση σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Στον ύστερο καπιταλισμό, μετά την επιβολή του υπολογιστή σε κάθε πτυχή της ζωής και τη συλλογή προσωπικών δεδομένων, δυνητικά δεν παράγεται μόνο κέρδος, αλλά και υπεραξία. Οι κολοσσοί του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καθώς και κάθε είδους οργανισμοί που εκμεταλλεύονται κερδοσκοπικά αυτές τις υπηρεσίες, θα πρέπει να καταβάλλουν ένα εισόδημα σε όλες και όλους τις/τους ανυποψίαστες/ους ερήμην ‘εργάτες’, για την άυλη εργασία που παράγουν αποσυνδεδεμένη από την ατομική παραγωγικότητα των “εργατών”.