Τατιάνα Αμπεριάδου / Tatiana Amberiadou
Γιώργος Δρόσος / Yiorgos Drosos
Βασίλειος Ιωακειμίδης / Vasilis Ioakeimidis 
Άννα Κατσούλη / Anna Katsouli
Ζαννής Μπαφαλούκος / Zannis Bafaloukos

• im | MATERIAL | Projection mapping
  Yiorgos Drosos
  Vasilis Ioakeimidis, Sound Design
  Anna Katsouli, additional 3D Model Texture, Featuring
  Zannis Bafaloukos, additional 3d model optimization

• Haunted House (Guerrilla) Interactive installation / Διαδραστική εγκατάσταση
  Tatiana Amberiadou, original concept, animation
  Dimitris Georgiou, programming
  Vasilis Ioakeimidis, Sound Design
  Anna Katsouli, model designs

• And if it’s not me? | Augmented Reality
  Yiorgos Drosos

Okwui Enwezor uses the Hardt and Negri Empire. He invokes the “cosmological” descriptions of the relations of social production which have been released from the mechanism of the nation state and a new type of sovereignty emerges which they give the name “empire”.
If we consider that defending our social rights implies moving away from the confinement and dependence of all kinds of markets that are hungry for new resources and new places to devour for the sole benefit of profit, then we have discovered that there is a sick order of things.
Ideological debates have lost all meaning, politics is a vast market for goods, democracy is a pretext and laws are a pretext to perpetuate power and the vast corruption that accompanies it. The major confusion is to believe that material goods are objects for achieving a high quality of life.
The starting point for our narrative is the recurring crises and a general climate of decline that has followed a sequence of events in recent years. This sequence has influenced man on a global scale to discover that the thirst for material goods does not exist without repercussions.
Man has lost touch with the concept of community, as the effects of his actions on the environment make him seem immersed in a society of fictitious abundance. He lives like a sleepwalker, divided between fear and desire. He follows the race of matter, languishing in the trauma of returning to experience, and he feels that the closer he gets to saturation of matter, the more he sinks into the vortex of alienation. But this society of abundance is for the very few, some will simply live while the vast majority must starve and the community loses its true value.
Defending our individual and social existence means creating zones freed from all sorts of dictatorships where free access, creation and direct democracy will show that the state without its people is nothing. We must demand the salvation of all of us. We ourselves are entrusted with the task of creating the foundations for a truly humane society, what we call community.

Ο Okwui Enwezor χρησιμοποιεί την Αυτοκρατορία των Hardt and Negri. Επικαλείται τις “κοσμολογικές” περιγραφές των σχέσεων κοινωνικής παραγωγής οι οποίες έχουν αποδεσμευτεί από το μηχανισμό κράτους έθνους και ένας νέος τύπος κυριαρχίας αναδύεται στον οποίο δίνουν το όνομα “αυτοκρατορία”.
Αν θεωρήσουμε ότι η υπεράσπιση των κοινωνικών μας δικαιωμάτων συνεπάγεται την απομάκρυνση από τον εγκλεισμό και την εξάρτηση των κάθε λογής αγορών που διψάνε για νέους πόρους και νέους τόπους να κατασπαράξουν με μοναδικό όφελος το κέρδος, τότε έχουμε ανακαλύψει ότι υπάρχει μία αρρωστημένη τάξη πραγμάτων.
Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις έχουν χάσει κάθε νόημα, η πολιτική είναι μία απέραντη αγορά αγαθών, η δημοκρατία ένα πρόσχημα και η οι νόμοι για να διαιωνίζουν την εξουσία και την απέραντη διαφθορά που την συνοδεύουν. Η βασικότερη σύγχυση είναι να πιστεύουμε ότι τα υλικά αγαθά είναι αντικείμενα  επίτευξης υψηλής ποιότητας ζωής.
Αφετηρία μας αποτελούν οι απανωτές κρίσεις, και ένα γενικευμένο κλίμα παρακμής που διαδέχθηκε μια αλληλουχία γεγονότων που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Αυτή η αλληλουχία έχει επηρεάσει τον άνθρωπο σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε να ανακαλύψει πως η δίψα για τα υλικά αγαθά δεν υπάρχει  χωρίς αντίκτυπο.
Ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή με την έννοια της κοινότητας, καθώς με τις επιπτώσεις που απορρέουν από τις  πράξεις του στο περιβάλλον, μοιάζει εμβυθισμένος σε μια κοινωνία πλασματικής αφθονίας. Ζει σαν υπνοβάτης, μοιρασμένος ανάμεσα στον φόβο και στην επιθυμία. Ακολουθεί την κούρσα της ύλης, μαγκωμένος στον τραυματισμό της επιστροφής στο βίωμα, και νιώθει, ότι όσο περισσότερο πλησιάζει στον κορεσμό της ύλης τόσο πιο πολύ βυθίζεται στη δίνη της αποξένωσης. Όμως αυτή η κοινωνία της αφθονίας είναι για πολύ λίγους, κάποιοι απλά θα ζουν ενώ η συντριπτική πλειοψηφία πρέπει να λιμοκτονεί και η κοινότητα να χάνει την πραγματική της αξία.
Η υπεράσπιση της ατομικής και κοινωνικής μας ύπαρξης συνεπάγεται τη δημιουργία ζωνών απελευθερωμένων από κάθε λογής δικτατορία όπου η ελεύθερη πρόσβαση, η δημιουργία και η άμεση δημοκρατία θα καταδεικνύουν ότι το κράτος χωρίς τους ανθρώπους του δεν είναι τίποτα. Πρέπει να απαιτήσουμε τη σωτηρία όλων μας. Είμαστε οι ίδιοι επιφορτισμένοι με το καθήκον να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία, αυτό που ονομάζουμε κοινότητα.

*Okwui Enwezor was a Nigerian curator, art critic, writer, poet, and educator, specializing in art history.

• H Τατιάνα Αμπεριάδου είναι απόφοιτη του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται με το animation και δημιουργεί audiovisual εγκαταστάσεις μέσω του projection mapping. Στα πλαίσια του προγράμματος του Πολιτιστικού και Επιμορφωτικού Συλλόγου Λαγκάδας «Η Κυδιάντα» του Δήμου Χίου, συμμετείχε με μια εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας (Augmented Reality) για τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821 στο Ναυτικού Μουσείου Χίου

• Ο Γιώργος Δρόσος είναι καλλιτέχνης των  Νέων Μέσων. Έχει δημιουργήσει εκπαιδευτικές εφαρμογές και έχει υποστηρίξει ψηφιακά δύο Μουσεία, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Ο πυρήνας της δουλειάς του  είναι η  συσχέτιση της κίνησης  με το χώρο και το χρόνο. Έχει 5 ατομικές και έχει πάρει μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων. Διδάσκει στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο εργαστήριο «Νέα Μέσα στα Εικαστικά».

• Ο Βασίλειος Ιωακειμίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1991. Το 2009 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου αποφοίτησε από το 1ο Εργαστήριο με υπεύθυνο καθηγητή τον Ιωάννη Ζιώγα. Το έργο του εκείνη την περίοδο εστίαζε κυρίως σε ζωγραφικούς πίνακες και γλυπτά. Το 2019 ξεκίνησε το Μεταπτυχιακο Πρόγραμμα Σπουδών «Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου», στο Ιόνιο Παμεπιστήμιο, Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Τότε ξεκίνησε να μελετάει την ηλεκτροακουστική μουσική σύνθεση, ακουστική οικολογία αλλά και τα ηχητικά τοπία. Η τελευταία του δουλειά εστιάζει σε αυτοματισμούς και την ηχητική γλυπτική.

• H ‘Άννα Κατσούλη είναι  τελειόφοιτη φοιτήτρια στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. Η εικαστική της μελέτη εστιάζεται στην εξερεύνηση ιδεών που υλοποιούνται μέσα από procedural αλγόριθμους και art games, με κοινό άξονα την αλληλεπίδραση θεατή και έργου.

• O Ζαννής Μπαφαλούκος  είναι φοιτητής στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών τής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και του Πανεπιστημίου Paris 8 του Παρισίου 2017-2019 ” τέχνη, εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά συστήματα καλλιτεχνικής έκφρασης” Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και στο εξωτερικό